Displaying items by tag: Shariah Law

ISU pertembungan bidang kuasa antara undang-undang sivil dan undang-undang syariah bukanlah satu perkara baru di Malaysia. Ini kerana Malaysia mengamalkan dwi sistem perundangan dan dua mahkamah yang berbeza.  Akibatnya, sering wujud pertembungan bidang kuasa antara dua undang-undang tersebut dan antara mahkamah sivil dan mahkamah syariah.

Melihat kepada masalah konflik perundangan yang sering timbul, pihak kerajaan melalui Jabatan Kemajuan Islam Malaysia (JAKIM) telah menubuhkan satu jawatankuasa yang dikenali sebagai Jawatankuasa Teknikal Undang-undang Syarak–Sivil pada tahun 1988 oleh Majlis Kebangsaan Bagi Hal Ehwal Agama Islam (MKI) dengan tujuan membantu JAKIM menggubal model undang-undang Islam bagi tujuan penyelarasan dan penyeragaman di seluruh negara. Di samping itu, ia juga membantu memperkemas dan memantapkan pentadbiran undang-undang Islam sedia ada. Salah satu tugas jawatankuasa tersebut ialah meneliti dan menerima pakai undang-undang sivil yang sesuai dengan syarak dan memansuhkan undang-undang sivil yang bertentangan dengan syarak. Inilah yang dinamakan harmonisasi undang-undang.

Perkataan “harmonisasi” berasal daripada bahasa Inggeris “harmonisation” yang merujuk kepada maksud “penyesuaian” dan “penerimaan” dari dua perkara yang berbeza. Ia juga membawa maksud penyelarasan. Dengan perkataan lain, harmonisasi boleh disifatkan sebagai mengambil satu ketetapan dari beberapa perkara yang berbeza dan menjadikannya sebagai penyelesaian. Ini termasuk dalam bidang undang-undang apabila membuat satu undang-undang yang difikirkan terbaik untuk negara.

Dalam konteks di Malaysia, ini termasuk dalam persoalan menggabung, mengolah dan menyesuaikan dua undang-undang iaitu undang-undang sivil dan syarak yang bertembung dengan membuat pindaan supaya ia dapat diterima pakai dengan baik. Peruntukan dalam undang-undang sivil yang bercanggah dengan undang-undang Islam dimansuhkan atau dibuat pindaan agar selari dengan kehendak Syariah. Begitu juga, peruntukan dalam undang-undang sivil yang tidak bercanggah dengan undang-undang Syariah dimasukkan dalam akta/enakmen undang-undang Islam. Hasilnya, peruntukan undang-undang sivil tidak dibuang secara total selagi ia mematuhi prinsip dan selari dengan kehendak Syariah.

Meskipun begitu, pendekatan harmonisasi undang-undang di Malaysia hendaklah berasaskan Perlembagaan Persekutuan yang merupakan undang-undang tertinggi. Ia tidak dapat lari daripada mencorakkan sesuatu undang-undang. Oleh yang demikian, acuan yang hendak dibentuk dalam proses pengharmonian undang-undang mestilah mengikut Perlembagaan Persekutuan.

Justeru itu, dalam pelaksanaan undang-undang Islam di Malaysia, ia tidak boleh terkeluar dari peruntukan yang diberi oleh Perlembagaan dan Parlimen. Undang-undang Islam hanya boleh dilaksanakan mengikut ketetapan dalam Jadual Kesembilan, Senarai II – Senarai Negeri, Perlembagaan Persekutuan yang memberi bidang kuasa yang terhad kepada Mahkamah Syariah dan hanya ke atas mereka yang menganut agama Islam dan setakat mana yang diberi oleh undang-undang Persekutuan yang meliputi undang-undang diri dan keluarga, termasuk mengenai perwarisan, wakaf, zakat, Baitulmal, masjid dan tempat sembahyang bagi orang Islam, dan penghukuman kesalahan yang dilakukan oleh orang Islam terhadap perintah agama tersebut.

Perkara 74 (2) Perlembagaan Persekutuan memberi kuasa kepada setiap Dewan Undangan Negeri (DUN) membuat undang-undang seperti yang terdapat dalam Jadual Kesembilan, Butiran 1, Senarai II – Senarai Negeri, menganugerahkan bidang kuasa jenayah Syariah hanya ke atas orang Islam dan hanya terhad kepada kesalahan-kesalahan yang dilakukan oleh orang Islam yang bertentangan dengan ajaran Islam dan mengadakan hukuman terhadap kesalahan-kesalahan tersebut. Ini termasuk kesalahan yang berhubung dengan kesucian agama Islam seperti mempersendakan ayat al-Quran dan Hadis, berjudi, minum arak, tidak menghormati Ramadhan, tidak menunaikan solat Jumaat bagi lelaki dan tidak membayar zakat atau fitrah.

Bagi kesalahan-kesalahan jenayah umum yang lain seperti mencuri, merompak, merogol dan membunuh, peruntukan bagi hukuman ini diperuntukkan dalam Kanun Keseksaan dan bidang kuasa mahkamah dianugerahkan kepada mahkamah sivil. Kesalahan-kesalahan ini telah disenaraikan di bawah Jadual Kesembilan, Senarai I – Senarai Persekutuan.

Terdapat juga beberapa kesalahan yang diperuntukkan bersama dalam enakmen kesalahan jenayah Syariah dan Kanun Keseksaan seperti perbuatan sumbang mahram, pelacuran, muncikari, hubungan seks sesama jantina, hubungan seks luar tabii dan perbuatan tidak sopan di tempat awam.

Dalam keputusan Iki Putra baru-baru ini, Mahkamah Persekutuan memutuskan bahawa seksyen 28 Enakmen Jenayah Syariah Selangor 1995 berkenaan persetubuhan bertentangan dengan hukum tabii adalah tidak berperlembagaan, terbatal dan tidak sah. Ini kerana DUN tidak boleh membuat undang-undang yang tersenarai di bawah Senarai Persekutuan walaupun kesalahan tersebut adalah bercanggah dengan perintah agama Islam . Keputusan ini telah menafikan keputusan sebelum ini dalam kes Sukma di mana bidang kuasa ini diberi bersama (co-existence) kepada DUN bagi negeri dan Parlimen bagi Wilayah-wilayah Persekutuan.

Memandangkan hanya DUN yang kompeten untuk membuat undang-undang Islam kecuali bagi Wilayah-wilayah Persekutuan di mana Parlimen boleh membuat undang-undang Islam. Justeru itu, sesuatu undang-undang yang berkaitan dengan undang-undang Islam tetapi dengan tujuan untuk penyelarasan tidak boleh dibuat oleh Parlimen kecuali kerajaan sesuatu negeri itu memohon untuk memberi persetujuan untuk berbuat demikian atau atas permintaan dari DUN tersebut (Perkara 76 Perlembagaan Persekutuan).

Oleh kerana undang-undang Islam terletak di bawah bidang kuasa negeri-negeri, pentadbiran undang-undang Islam dan yang berkait dengannya adalah di bawah kuasa prerogatif Sultan/Raja dengan penyeliaan Majlis Agama Islam Negeri (MAIN). Oleh itu, DUN mempunyai kuasa untuk membuat undang-undang yang berkaitan dengan undang-undang Islam dan hanya untuk orang-orang Islam. Ia tidak boleh membuat undang-undang yang berlawanan dengan undang-undang Persekutuan. Ini kerana, mana-mana undang-undang negeri yang berlawanan dengan undang-undang Persekutuan, maka undang-undang Persekutuan akan terpakai dan undang-undang negeri tersebut akan terbatal setakat mana ia berlawanan.

Untuk mengharmonisasikan undang-undang, prinsip undang-undang Islam yang terdapat dalam undang-undang sivil tidak perlu dibuat pindaan kerana ia telah diterima baik oleh semua pihak sama ada orang Islam atau bukan Islam. Melihat kepada perdebatan pelaksanaan undang-undang jenayah Islam yang meliputi hudud dan qisas, secara sedar atau tidak, peruntukan dalam Kanun Keseksaan secara relatifnya adalah 60-70% mematuhi Islam. Adalah lebih baik sekiranya peruntukan yang tidak mematuhi kehendak Syarak dipinda atau dimasukkan ke dalamnya, yang akhirnya, pemakaian “undang-undang jenayah Islam” dapat dilaksanakan dalam kerangka Kanun Keseksaan yang terpakai untuk orang Islam dan bukan Islam.

Selain dari itu, pendekatan tafsiran yang holistik perlu bagi memberi kuasa kepada DUN bagi negeri dan Parlimen bagi Wilayah-wilayah Persekutuan membuat undang-undang jenayah Syariah bagi orang Islam yang melakukan kesalahan menyalahi perintah agama Islam.

Dalam masa yang sama, demi untuk mengharmonisasikan bidang kuasa negeri dan persekutuan dalam membuat undang-undang jenayah, satu pindaan dengan memasukan “undang-undang jenayah” dalam Jadual Kesembilan Senarai III – Senarai Bersama perlu dibuat di Parlimen bagi memberi kuasa kepada DUN bagi negeri-negeri dan Parlimen bagi Wilayah-wilayah Persekutuan membuat undang-undang jenayah. Ia sebenarnya mengembalikan asas pembentukan negara Malaysia yang berkonsepkan federalisme di mana persekutuan tidak akan wujud tanpa persetujuan negeri-negeri dalam membentuk sebuah negara merdeka. Justeru itu, sebagai balasan, walaupun kuasa negeri adalah terhad berbanding kuasa persekutuan, undang-undang jenayah sepatutnya seiring antara negeri dan persekutuan.

-BebasNews

Source: https://bebasnews.my/?p=56822

KES penggunaan kalimah Allah sekali lagi menjadi isu negara baru-baru ini apabila Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur memutuskan Kementerian Dalam Negeri (KDN) khilaf apabila mengeluarkan arahan larangan penggunaan kalimah itu ke atas bukan Islam pada 5 Disember 1986.

Mahkamah juga memutuskan arahan KDN itu salah di sisi undang-undang dan tidak berperlembagaan.

Hakim, Datuk Nor Bee Ariffin dalam penghakiman semakan kehakiman dimohon Jill Ireland, membenarkan wanita Kristian berbangsa Melanau itu menggunakan kalimah Allah yang terdapat dalam cakera padat (CD) berjudul 'Cara Hidup Dalam kerajaan Allah', Hidup Benar Dalam Kerajaan Allah' dan 'Ibadah Yang Benar Dalam Kerajaan Allah'.

Semua CD dirampas pihak berkuasa ketika ketibaan di Terminal Pengangkutan Tambang Murah (LCCT) Sepang pada 11 Mei 2008.

Hakim sama juga membenarkan deklarasi dalam mengamalkan kebebasan beragama dijamin dalam Perkara 3, 8, 11 dan 12 Perlembagaan Persekutuan.

Hakim Datuk Nor Bee membenarkan permohonan itu untuk pendidikan agama meskipun dihujahkan oleh Shamsul Bolhassan bahawa ia mesti disertakan penafian 'hanya untuk penganut Kristian' dan perlu meletakkan lambang salib pada bahagian hadapan kulit CD dan buku.

Noor Bee juga menekankan Perkara 8 Perlembagaan Persekutuan menjamin hak kesamarataan antara warganegara dengan alasan keagamaan dalam pentadbiran undang-undang.

Mahkamah memutuskan larangan penggunaan tiga perkataan lain iaitu 'Baitullah', 'Kaabah' dan 'solat' adalah berlawanan dengan Perlembagaan, menyalahi undang-undang dan tidak rasional.

Penggunaan semua perkataan ini tidak mengganggu ketenteraman awam.

Memandangkan penghakiman bertulis bagi kes ini belum dikeluarkan hakim, perbincangan mendalam tidak dapat dibuat.

Namun, hujah di bawah Perkara 11(4) dan 11(5) perlu dibincangkan kerana kebebasan beragama di Malaysia tidak bersifat mutlak, walaupun Perkara 11(1) Perlembagaan Persekutuan menjamin setiap individu untuk menganuti dan mengamalkan agamanya.

Perkara 11(1) turut menyebut "tertakluk kepada Fasal (4), mengembangkan agamanya".

Perkara 11(4) memperuntukkan undang-undang negeri dan Persekutuan bagi Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan Putrajaya, boleh mengawal atau menyekat pengembangan apa-apa iktikad atau kepercayaan agama antara penganut agama Islam.

Menurut Profesor Andrew Harding, di samping melindungi kebebasan beragama, peruntukan dalam Perkara 11 juga membezakan antara mengamalkan dan mengembangkan agama.

Perkara 11(1) memberi kebebasan kepada setiap individu untuk mengamalkan agama anutannya. Namun, kebebasan beragama ini tidak bersifat mutlak kerana Perkara 11(4) juga memperuntukkan sekatan ke atas kebebasan beragama dari segi pengembangannya.

Sekatan ini menurut beliau lebih untuk memelihara ketenteraman awam seperti terkandung dalam Perkara 11(5).

Justeru, Perkara 11(4) memperuntukkan badan perundangan negeri, termasuk Parlimen bagi semua wilayah Persekutuan boleh menggubal undang-undang yang mengawal dan menyekat penyebaran doktrin dan kepercayaan bukan Islam kepada kalangan orang Islam.

Berikutan itu, penyebaran agama bukan Islam kepada orang Islam satu kesalahan jenayah, sebaliknya penyebaran agama Islam kepada penganut agama lain diharuskan.

Begitu juga dalam Perkara 11(5), di mana Perlembagaan menyekat kebebasan diberi dalam Perkara 11(1). Perkara 11 (5) memperuntukkan "Perkara ini tidak membenarkan sebarang tindakan berlawanan dengan undang-undang awam membabitkan ketenteraman awam, kesihatan awam atau akhlak".

Melihat peruntukan dalam Perkara 3(1) yang memperuntukkan "...agama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai..." - ini jelas menunjukkan hanya Islam disebut dalam Perlembagaan.

Agama lain boleh diamalkan di Malaysia dengan syarat ia dalam keadaan aman dan damai. Dengan perkataan lain, amalan agama lain yang boleh membawa kepada ketidaktenteraman, tidak dibenarkan sama sekali.

Merujuk kes kalimah Allah diputuskan Mahkamah Persekutuan pada 23 Jun 2014 dengan majoriti 4 – 3 menolak rayuan oleh pihak The Herald yang mahukan penggunaan kalimah Allah dalam penerbitan bahasa Melayu.

Ini rayuan The Herald terhadap keputusan sebulat suara Mahkamah Rayuan pada 14 Oktober 2013 yang tidak membenarkan penggunaan kalimah Allah dalam The Catholic Weekly walaupun hakim di peringkat Mahkamah Tinggi membenarkannya.

Alasan penghakiman mereka antara lain merujuk kedudukan Islam seperti diperuntukkan dalam Perkara 3(1) Perlembagaan Persekutuan mengenai Islam agama Persekutuan dan Perkara 11(4) Perlembagaan Persekutuan mengenai larangan menyebarkan agama bukan Islam kepada orang Islam.

Bagaimanapun, larangan ini tidak terpakai di Sabah dan Sarawak, kerana dari segi amalannya ia menggunakan nama Allah dalam kitab Injil buat sekian lamanya.

Larangan ini hanya dikenakan di Semenanjung. Lagipun, tiada enakmen pengawalan agama bukan Islam kepada orang Islam di Sabah dan Sarawak.

Hakikatnya, Perkara 11(4) membenarkan negeri membuat undang-undang pengawalan agama bukan Islam kepada orang Islam.

Dalam Enakmen Agama Bukan Islam (Kawalan Perkembangan dalam kalangan Orang Islam) memperuntukkan beberapa sekatan yang menghalang bukan Islam daripada menggunakan perkataan tertentu dalam agama Islam untuk tujuan agama bukan Islam.

Memang jelas, dalam 10 negeri yang mempunyai Enakmen Agama Bukan Islam (Kawalan Perkembangan Di kalangan Orang Islam) memperuntukkan dalam Jadual (Seksyen 9) perkataan-perkataan yang tidak boleh digunakan berkaitan dengan agama bukan Islam, antara lain, kalimah Allah, Baitullah, Kaabah, firman Allah, hadis, Illahi, wahyu, ibadah dan perkataan lain yang tersenarai dalam Bahagian I jadual terbabit.

Tambahan pula, pada 16 Mei 1986, Kabinet memutuskan orang bukan Islam tidak boleh menggunakan kalimah Allah untuk tujuan agama mereka.

Ini diikuti keputusan Muzakarah Fatwa Kebangsaan pada 7 Mei 2008 yang menyatakan bahawa kalimah Allah adalah khusus untuk orang Islam dan bukan Islam dilarang sama sekali menggunakannya untuk agama mereka.

Kesimpulannya, sudah tiba masanya pihak berkuasa menguatkuasakan undang-undang berkenaan.

Undang-undang pengawalan penyebaran agama bukan Islam kepada orang Islam mula diperkenalkan pada 1981 di Kelantan dan berakhir di Johor pada 1991.

Sekiranya kita mengambil 1991 bagi negeri paling akhir menggubal undang-undang itu, dalam tempoh 30 tahun undang-undang berkenaan wujud, hanya pada 2002 ada pendakwaan pertama di Pahang.

Tindakan undang-undang sepatutnya diambil mengikut enakmen ini bagi negeri yang sudah mempunyai undang-undang terbabit, termasuk di Selangor dan tidak hanya di bawah Akta Mesin Cetak dan Penerbitan 1984 yang memberi kuasa kepada Menteri Dalam Negeri untuk berbuat demikian.

Penulis adalah Timbalan Ketua Pegawai Eksekutif Institut Kajian Tinggi Islam Antarabangsa (IAIS) Malaysia

Source: https://www.bharian.com.my/kolumnis/2021/03/795667/pertahan-kalimah-suci-melalui-enakmen-agama-bukan-islam

Kedudukan kuasa Dewan Undangan Negeri dalam membuat undang-undang kesalahan jenayah yang ianya juga wujud dalam Kanun Keseksaan dan bidang kuasa Mahkamah Syariah sekali lagi menjadi isu yang dibangkitkan  dalam Mahkamah Sivil.

Dalam kes Iki Putra lawan Kerajaan Negeri Selangor dan Majlis Agama Islam Selangor, Mahkamah Persekutuan dalam penghakimannya pada 25 Februari lalu secara sebulat suara memutuskan bahawa seksyen 28 Enakmen Jenayah Syariah Negeri Selangor (EJSS) 1995 yang memperuntukkan persetubuhan bertentangan dengan hukum tabii adalah tidak berperlembagaan dan justeru itu terbatal dan tidak sah. Ini kerana ia telah mengambil kuasa utama (primary power) Parlimen yang diberi kuasa dalam membuat undang-undang jenayah seperti yang diperuntukkan dalam Senarai 1 Senarai Persekutuan Jadual Kesembilan Perlembagaan Persekutuan.

Dewan Undangan Negeri tidak mempunyai kuasa membuat undang-undang terhadap kesalahan jenayah termasuk jenayah Syariah yang telah diberikan kuasa kepada Parlimen. Jadual Kesembilan Senarai  II Senarai Negeri memberi hanya memberi kuasa kepada Dewan Undangan Negeri untuk membuat undang-undang berkaitan dengan “pewujudan dan penghukuman kesalahan yang dilakukan oleh orang yang menganut agama Islam terhadap perintah agama Islam (creation and punishment of offences by persons professing the religion of Islam against precepts of Islam). Kuasa Dewan Undangan Negeri adalah terhad oleh perkataan “kecuali berkenaan dengan perkara yang termasuk dalam Senarai Persekutuan” (Preclusion Clause). Justeru itu, Jadual Kesembilan di dalam Senarai II Senarai Negeri juga dihadkan oleh Preclusion Clause ini.

Mahkamah Persekutuan bersetuju bahawa kesalahan persetubuhan bertentangan dengan hukum tabii dalam seksyen 28 EJSS 1995 adalah satu kesalahan yang melanggar perintah agama Islam (precepts of Islam) di dalam Jadual Kesembilan Senarai II Senarai Negeri tetapi ia terhalang oleh Preclusion Clause tersebut.

Memandangkan Parlimen telah membuat undang-undang jenayah yang mempunyai persamaan dengan undang-undang jenayah Syariah negeri, Dewan Undangan Negeri tidak boleh membuat undang-undang yang sama. Dalam hal ini seksyen 377A Kanun Keseksaan sudah pun meliputi kesalahan jenayah persetubuhan bertentangan dengan hukum tabii, maka Dewan Undangan Negeri Selangor tidak mempunyai kuasa untuk membuat seksyen 28 EJSS 1995.

Meskipun begitu, Mahkamah Persekutuan berpendapat bahawa Dewan Undangan Negeri masih mempunyai kuasa untuk membuat undang-undang berkaitan dengan “pewujudan dan penghukuman kesalahan yang dilakukan oleh orang yang menganut agama Islam terhadap perintah agama Islam (creation and punishment of offences by persons professing the religion of Islam against precepts of Islam) mengenai kesalahan yang berkaitan dengan akidah, kesucian agama Islam seperti menghina al-Quran & Hadis dan yang berkaitan dengan moral seperti minum arak, zina dan khalwat yang merupakan kesalahan agama dan lain-lain kesalahan yang tersenarai dalam Senarai II Senarai Negeri Jadual Kesembilan Perlembagaan Persekutuan.

Mahkamah Persekutuan mengambil pendekatan kes Sulaiman Takrib lawan Kerajaan Negeri Terengganu (2008) di mana Tun Abdul Hamid (Ketua Hakim Negara ketika itu) menyatakan bahawa “pewujudan dan penghukuman kesalahan” (creation and punishment of offences) tertakluk kepada:

i) pelaku kesalahan itu mestilah menganut agama Islam;

ii) kesalahan itu bercanggah dengan perintah agama Islam (precepts of Islam);

iii) kesalahan itu tidak tersenarai di bawah Senarai Persekutuan ; dan

iv) hukuman ke atas pesalah tersebut mengikut bidang kuasa jenayah Syariah di bawah seksyen 2 Akta 355 1965 – hukuman tidak lebih 3 tahun penjara, denda tidak lebih RM5 ribu dan tidak lebih enam kali sebatan.

Dalam penghakiman ini, Tun Tengku Maimun Tuan Mat, Ketua Hakim Negara mengambil pendekatan ini dalam menentukan sama ada pewujudan dan penghukuman kesalahan (creation and punishment of offences) itu, ia mesti memenuhi keempat-empat ciri di atas.

Memandangkan ia tidak memenuhi syarat ketiga iaitu kesalahan itu tidak tersenarai di bawah kuasa Senarai Persekutuan, maka kesalahan persetubuhan bertentangan dengan hukum tabii di dalam seksyen 28 EJSS 1995 adalah tidak berperlembagaan, terbatal dan tidak sah.

Tambahan pula,  Dewan Undangan Negeri dan Mahkamah Syariah tidak mempunyai bidang kuasa terhadap jenayah persetubuhan bertentangan dengan hukum tabii kerana kesalahan yang sama termaktub dalam seksyen 377A Kanun Keseksaan.

Tan Sri Azahar Mohamed, Hakim Besar Malaya turut memutuskan bahawa bidang kuasa jenayah Syariah yang diberi kepada negeri dan Mahkamah Syariah adalah bersifat “residual” (baki) dari apa yang tidak diberi kepada persekutuan dan Mahkamah Sivil seperti yang tersenarai dalam Senarai I Senarai Persekutuan.

Tan Sri Azahar menambah bahawa Seksyen 28 EJSS 1955 dan Seksyen 377A Kanun Keseksaan tidak boleh wujud bersama kerana ia boleh menimbulkan diskriminasi yang bercanggah dengan kehendak di bawah Perkara 8 Perlembagaan Persekutuan bahawa seseorang itu adalah sama di sisi undang-undang. Memandangkan terdapat dua hukuman yang berbeza antara dua undang-undang ini,  seksyen 28 EJSS 1995 dianggap mendiskriminasikan Iki Putra kerana hukuman yang dikenakan ke atasnya adalah lebih ringan berbanding dengan hukuman dalam seksyen 377B kerana  beliau telah ditangkap bersama dengan beberapa orang bukan Islam. Ini kerana seksyen 377A terpakai ke atas orang Islam dan bukan Islam dan seksyen 28 EJSS 1995 hanya terpakai ke atas orang Islam sahaja.

Bagaimana pula sekiranya sepasang lelaki dan wanita yang berumur lebih 16 tahun yang berbeza agama ditangkap melakukan zina dengan kerelaan, individu yang beragama Islam itu akan didakwa di bawah seksyen 25 EJSS 1995 yang boleh dihukum dengan hukuman tidak melebihi tiga tahun penjara, denda tidak melebihi RM 5 ribu dan tidak melebihi enam sebatan. Manakala individu bukan Islam akan terlepas daripada sebarang dakwaan dan hukuman kerana ia tidak merupakan kesalahan di bawah undang-undang sivil. Bukankah ini juga menimbulkan diskriminasi ke atas individu Islam yang bertentangan dengan kehendak Perkara 8 Perlembagaan Persekutuan?

Nampaknya, pendekatan dalam kes Sukma Darmawan Sasmitaat Madja lawan Ketua Pengarah Penjara Malaysia & Satu Lagi tidak diambil dalam kes Iki Putra. Dalam kes Sukma, Mahkamah Persekutuan memutuskan bahawa seksyen 377A Kanun Keseksaan dan seksyen 25 Akta Kesalahan Jenayah Syariah Wilayah-wilayah Persekutuan 1997 (Akta559) dan kedua-dua mahkamah iaitu Mahkamah Sivil dan Mahkamah Syariah mempunyai bidang kuasa untuk mendengar kes yang melibatkan liwat. Kedua-dua peruntukan di atas dianggap berperlembagaan (constitutional). Cuma hanya salah satu mahkamah sahaja yang boleh mendengar kes seks luar tabii. Maka sekiranya pendakwaan telah dibawa kepada Mahkamah Sivil, maka ia tidak boleh dibawa ke Mahkamah Syariah bagi kesalahan yang sama. Dari segi hukuman, seksyen 377B Kanun Keseksaan memperuntukkan hukuman yang lebih berat iaitu  penjara sehingga 20 tahun dan boleh dikenakan sebatan. Manakala bagi hukuman seksyen 25 Akta 559 hukumannya lebih ringan iaitu denda tidak melebihi RM 5 ribu atau penjara tidak melebihi 5 tahun atau disebat tidak melebihi 6 sebatan atau dihukum dengan mana-mana kombinasi hukuman itu..

Berikutan dengan keputusan Mahkamah Persekutuan dalam kes Iki, ia akan membawa beberapa implikasi terhadap peruntukan kesalahan jenayah Syariah yang lain seperti perbuatan sumbang mahram, pelacuran, hubungan jenis antara orang yang sama jantina dan perbuatan tidak sopan di tempat awam. Kesalahan-kesalahan ini boleh dianggap bercanggah dan berlawanan dengan Perlembagaan Persekutuan seperti yang tersenarai di bawah Senarai 1 Senarai Persekutuan Jadual Kesembilan.

Justeru itu, pihak berkuasa agama terutama Jawatankuasa Teknikal Undang-undang Syarak dan Sivil JAKIM dan pihak-pihak lain termasuk Bahagian Undang-undang Syariah & Harmonisasi, Pejabat Peguam Negara dan pihak-pihak terlibat di negeri-negeri perlu melihat kembali peruntukan yang dikatakan “mengambil kuasa” Parlimen. Ini kerana kesalahan tersebut boleh dicabar di Mahkamah Sivil kerana ia bercanggah dengan Perlembagaan Persekutuan dan implikasinya ialah terbatal dan tidak sah.

-BebasNews

https://bebasnews.my/?p=55348

In principles of Islamic jurisprudence (usul al-fiqh) there are several maxims that talk about the principles related to measures in dealing with harmful matters, including "harm should be eliminated".

Another maxim goes "no harm shall be inflicted or reciprocated", while the third one says "the prevention of harm should be given priority than promoting the benefit".

All three convey one message — the importance of preventing any kind of harmful things from taking place on individuals or society at large.

The third maxim has additional significance as it also emphasises the priority in two conflicting situations. When we face two contradictory options on the same situation, between preventing harm and gaining benefit, we have to prioritise the first one.

Among the reasons is that the failure to prevent harm may destroy even the benefit that we may gain, and not vice versa. This is the most important lesson that we have to learn amid the worrying spike of cases during this dangerous Covid-19 pandemic in the country.

Due to a lack of sensitivity towards others, a wrong action by one person, whoever he is, has led to grave implications for the majority of people.

Every person must be reminded that in a situation where maximum level of vigilance is needed, we have to put aside whatever benefit that we would have enjoyed. As the usul al-fiqh maxim reminds us, the priority has to be the prevention of anything that leads to the spread of the disease.

The following measures take priority:

FIRST, stricter punishment must be taken against offenders of rules and standard operating procedures set by the Health Ministry. Let the offenders learn their lesson the hard way before worst scenarios take place.

The implementation of the law should not discriminate between the status of the offenders since everybody is equal before the law. Similarly, the ignorance of the rule cannot be an excuse for anybody not to be justly punished as the legal principle holds that "ignorantia juris non excusat".

SECOND, there must be a high level of self-discipline among members of society in embracing the new normal in containing the pandemic. A surge of cases taking place every day, as well as the increasing number of people who are being fined and reprimanded due to their heedlessness of SOP only prove that the new normal continues to be new and not yet normal for these offenders.

Some people are still in need of the external factors in the form of strict laws and punishment before they can truly embrace the new normal. It is therefore important that every individual takes charge of their own self.

THIRD, inculcate the value of empathy for others. The country we are living in is like a ship that we share with many other people. Everybody has to take care not only of him or herself, but also other people.

There is a hadith of the Prophet which says, "None of you is a true believer until he loves for his brother what he loves for himself". The proof of this love is realised not only through the fulfilment of others' needs, but also through the prevention of others from doing harm to society.

All these measures must be taken seriously not only by the common people, but more importantly, by leaders who, in some cases, are caught in a dilemma between gaining benefit and political mileage.

There is a beautiful Malay proverb that says, "disebabkan nila setitik, rosak susu sebelanga". It conveys the same message as the English proverb, "one rotten apple spoils the whole barrel". If we don't start being vigilant and take strict measures in prioritising the prevention of harm over personal benefit, we may have to pay a high price and wait a long time to rectify the situation.

The failure to flatten the curve will ultimately lead to other greater harm, such as economic downturn, social disharmony and political instability, which will wipe out all potential benefits for the majority of the people.

The writer is director of Centre of the Study of Syari'ah Law and Politics at Institute of Islamic Understanding

Published in: The New Straits Times, 10 October 2020

Source: https://www.nst.com.my/opinion/columnists/2020/10/631030/priority-preventing-harm-society

SHARIAH courts in the country must prioritise the use of new technology in the time of Covid-19 to provide services and serve justice effectively as required by the religion, Prime Minister (PM) Tan Sri Muhyiddin Yassin (picture; centre) said.

“I believe continuous improvements will boost the image of Shariah judicial and legal institutions in dealing with cases that are increasingly complex and challenging, as well as fulfilling the needs of the Muslim community as a whole,” Muhyiddin said at the 2020 Nusantara Syariah Law and Judiciary Conference launch in Sepang, Selangor, yesterday.

He added that the Perikatan Nasional government is committed to supporting efforts to uphold the dignity of the Shariah law and judiciary in Malaysia, including enhancing Shariah courts’ jurisdiction and appointment of Syarie judges.

According to Shariah Judiciary Department (JKSM) DG and Syarie Chief Judge Datuk Dr Mohd Na’im Mokhtar, cases in Shariah courts have consistently increased over 100,000 cases in every five years.

From 2014 to 2018, 616,707 cases were filed in Shariah courts, said Mohd Na’im during his opening remark at the conference.

He said JKSM has recommended several measures to enhance the status of the Syarie chief judge and Syarie judges across the country as stated in a proposal paper presented on Feb 6 this year.

Among the recommendations are a JKSM restructuring through an establishment of a Shariah judicial commission to separate the power between the judiciary, legislature and executive; coordination and standardisation of laws throughout Malaysia; establishment of Court of Appeal at the federal level; and extension of the jurisdiction in criminal and civil.

Meanwhile, the PM said efforts rolled out by the government to fight the Covid-19 pandemic is guided by the “Maqasid Shariah”, or objectives of Shariah principles.

This concept provides a framework in finding solutions to protect human interests, while complying with God’s will, mainly to protect the five elements namely faith or religion (hifzu al-din), life (hifzu al-nafs), lineage (hifzu al-nasb), intellect (hifzu al-aql) and property (hifzu al-mal).

For example, Muhyiddin said the decision to implement the Movement Control Order (MCO) to curb the spread of Covid-19 is in tandem with the protection of life principle.

He added that the need to reopen mosques and surau, as well as allowing congregational prayers under new norms, is balanced between the protection of faith and protection of life principles.

“In the spirit of ‘Malaysia Prihatin’ (Malaysia Cares), the government has taken proactive measures to implement several phases of the MCO.

“To date, we are still in the Recovery MCO to preserve the protection of safety and lives of the people from Covid-19 threats,” he said.

The 2020 Nusantara Shariah Law and Judiciary Conference was attended by some 580 participants among Shariah officers in Malaysia, Brunei, Indonesia and Singapore.

With a theme to cultivate Maqasid Shariah applications in Shariah judicial and legal systems under the new normal, the conference seeked to improve Shariah judicial services delivery amid the pandemic based on experiences gathered by regional countries.

Published in: The Malaysian Reserver, 30 September 2020

Source: https://themalaysianreserve.com/2020/09/30/pm-use-new-technology-for-shariah-courts/

The Syariah Court, which is a syariah judicial and legal institution that upholds Islamic teachings, will continue to be strengthened and empowered from time to time, said Prime Minister Tan Sri Muhyiddin Yassin.

He said the government is constantly making improvements to the jurisdiction of the Syariah Courts, the appointment of syariah judges and professionalism of court officials.

Speaking at the opening of the 2020 Nusantara Syariah Judicial and Legal Conference (PKPSN 2020) here today, Muhyiddin said the Perikatan Nasional (PN) government is committed to supporting efforts that could contribute towards raising the status of syariah judicial and legal institutions in Malaysia.

“These continuous improvements will be able to boost the image of the syariah judiciary and law in dealing with the increasingly complex and challenging cases, as well as meet the needs of the Muslim community as a whole," he added.

Muhyiddin said the use of new technology must be given priority by the administration of the Syariah Courts because without technology, the administration of the Islamic judicial system could be hampered and thus obstruct the implementation of justice, which is demanded in Islam.

He said the implementation of the movement control order (MCO) to curb the spread of the Covid-19 pandemic had a significant impact on the lives of the people and the country’s administration, including that of the Syariah Courts.

“This included the closure of courts, requiring the judicial system to function under the new normal circumstances, such as conducting the court proceedings online,” he added.

The prime minister expressed his hope that the Malaysian Syariah Judiciary Department (JKSM) could take the initiative to create a forum to serve as a medium for exchange of information and best practices for syariah judicial institutions that can be shared with countries in the region, such as Brunei, Singapore and Indonesia.

Through the forum, he said, academic discussions on the function of maqasid syariah among countries in the region could be held continuously in helping the government and state religious authorities to seek clarification for Islamic issues.

The PKPSN 2020 involved 580 participants, including syariah judges, court registrars, prosecution officers and syariah officers from Brunei, Indonesia and Singapore.

The conference, themed "Application of Maqasid Al-Syariyyah: Towards Cultivating New Norms in the Syariah Judicial and Legal System", was also attended by Minister in the Prime Minister’s Department (Religious Affairs) Datuk Dr Zulkifli Mohamad Al-Bakri.

Published in: The Edge Markets, 29 September 2020

Source: https://www.theedgemarkets.com/article/syariah-judiciary-legal-institution-continues-be-strengthened-empowered-%E2%80%94-pm

Prime Minister Tan Sri Muhyiddin Yassin has urged the Syariah Judiciary Department to introduce a forum that could serve as a platform for countries in the region to identify the best practices for Syariah judiciary institutions.

Such a forum, said Muhyiddin, would enable extensive discussions on how the concept of the Maqasid Syariah (paramount objectives in Islamic Law) could assist governments and religious authorities in seeking clarification on Islamic issues that could at times be complex.

"At the regional level, I hope that the department will take initiative by conducting a forum that can serve as a platform for information-sharing between Malaysia and other countries in the region such as Brunei, Singapore and Indonesia to identify the best Syariah judiciary institution practices.

"Through this forum, experts can continuously deliberate and discuss the functions of Maqasid Syariah in helping governments and religious authorities in the respective countries to seek clarification on issues related to the 'syarak', which on some occasions may appear complex if it was only addressed alone (by a single country).

"At the same time, I am aware that Syariah judges have a key duty and responsibility to uphold and enforce Islamic laws," he said at the opening of the Syariah Nusantara Law and Judiciary Conference 2020 here today.

Present were Minister in the Prime Minister's Department (Religious Affairs) Datuk Seri Dr Zulkifli Mohamad Al-Balkri, his deputy Ahmad Marzuk Shaary, Public Service Department director-general Tan Sri Mohd Khairul Adib Abd Rahman and Syariah Judiciary Department director Datuk Dr Mohd Na'im Mokhtar, who is also Chief Judge at the department.

The three-day conference, themed "The Application of Maqasid Al-Syariah Towards Embracing the New Norms in the Syariah Legal and Judiciary System", ends on Wednesday.

Meanwhile, on the home front, Muhyiddin said the Perikatan Nasional government is committed and will continue to support efforts towards elevating Syariah legal and judiciary institutions in the country.

He added that the present administration will continue to protect and empower the Syariah Court.

"Other efforts include continuously improving the jurisdiction of the Syariah Court, the appointment Syariah judges and the professionalism of court officers.

"I believe this continuous improvement will help boost the image of the Syariah judiciary and laws in dealing with increasingly complex and challenging cases apart from meeting the aspirations of the country's Muslim community," he said.

Published in: New Straits Times, Wednesday, 30 September 2020

Source: https://www.nst.com.my/news/nation/2020/09/628263/pm-forum-needed-discuss-best-syariah-practices-region

One could also argue that there was ‘no pure Islamic law’ in the sense that the application of Islamic law was largely influenced by the Malay customary laws, namely the Adat Perpatih and Adat Temenggong.

Historically, Islamic law was the law of the land before the arrival of the British.

But one could also argue that there was ‘no pure Islamic law’ in the sense that the application of Islamic law was largely influenced by the Malay customary laws, namely the Adat Perpatih and Adat Temenggong. Nevertheless, the British presence in Malaya had rapidly eroded the status and influence of Islamic law.

The Malay Rulers, who previously have sovereign power, were compelled to adhere to the advice of British residents in all matters except limited aspects of Islamic law and Malay customs.

The British not only managed to control and rule Malaya but in the process, had introduced their own laws in order to maintain power. The British intervention in Malaya has left behind a great deal of influence in the way laws are administrated.

The colonial legacy laws that are still applicable include the Penal Code, the Evidence Act, the Contract Act, the Civil Procedure Code, the Criminal Procedure Code and the Land Code. It must be noted that except the Land Code, the other laws are similar to the Indian ones.

When the British finally left, Islamic law was only confined to family matters that involved marriage, divorce and matters related to the precept of that religion of Islam. This dual legal system was preserved even after Malaya gained its independence in 1957.

The jurisdiction of Islamic law, as given to the Syariah Court, is limited to Schedule Nine, List 2, State List of the Federal Constitution. In effect, the Syariah courts are subordinate to the Civil Courts which have a wider and more superior status.

While some have argued that both courts could run in parallel, conflict of jurisdiction remains a complicated issue especially when two different parties, one a Muslim and the other a non-Muslim, seek their rights at two separate courts.

The recent amendment to Act 164, in regard to Marriage laws, is a welcomed development. It is hoped that this amendment will provide the required remedy for both parties to seek dissolution of marriage at the Civil Court.

Beyond personal and family laws, there have been calls by several Muslim quarters to adopt a comprehensive implementation of Islamic law that would even encompass the criminal law and the penal code.

It is argued that as long as the implementation of Islamic law does not infringe the Federal Constitution provisions and other federal laws, Islamic law can be implemented among the Muslims within its scope of jurisdiction. However, certain matters that involve aspects of Islamic law, like Islamic banking, finance, Islamic capital market and takaful are placed under the Civil Courts.

Problems often arise, for instance, when there is a dispute concerning a contract made under the Islamic banking system, which calls for knowledge, skills and expertise in shariah law. Likewise, in the case of Islamic inheritance, the Syariah Court holds the jurisdiction in determining its distribution but probate matters remain under the Civil Court. Hence, Muslims seeking their inheritance would have to go to the Civil Court instead of the Syariah Courts.

Addressing the issue of overlapping or conflicting jurisdictions between the Syariah Court and the Civil Court would certainly require a framework that can link the rich Islamic tradition with contemporary realities.

In this regard, the Islamic discipline of establishing priority, or fiqh al-awlawiyyat (fiqh of priorities), is seen as a highly potential framework towards harmonising the two laws. The more pragmatic and contemporary approach governed by fiqh al-awlawiyyat promises a more nuanced and balanced decision in the pursuit of implementing Islamic law in Malaysia.

Focusing on Malaysia, this book deals with contemporary issues, developments and challenges concerning Islamic laws covering hudud, apostasy, hijab, polygamy, child maintenance, custodial rights and the complexities arising from interfaith marriages. It also covers takaful, hibah, inheritance and Islamic banking and finance. Other matters touched upon are the Malaysian Syariah Courts as an institution, general discourse on Islamic criminal law, and the perspectives of Islam and human rights.

We must thank all 14 contributors for making this important book a reality. Likewise, a big thank to CLJ for its kindness to co-publish this book with IAIS Malaysia.

-BebasNews

Dr Mohamed Azam Mohamed Adil is associate professor and deputy chief executive officer, International Institute of Advanced Islamic Studies (IAIS) Malaysia.

Published in: Bebas News, Friday 9 August 2019